دعوی مطالبه نفقه فرزند طبق بند 14 ماده 4 قانون حمایت خانواده در صلاحیت ذاتی دادگاه خانواده است . 

ماده 4 ق حمایت خانواده مصوب 91 مقرر می دارد : « رسيدگي به امور و دعاوي زير در صلاحيت دادگاه خانواده است:     

۱ـ نامزدي و خسارات ناشي از برهم زدن آن

2-.......... 3- ......... 

۷ـ نفقه زوجه و اجرت المثل ايام زوجيت

۱۴ـ نفقه اقارب

نفقه فرزند نیز در زمره نفقه اقارب بوده و مشمول ماده 4 فوق الذکر میباشد .

از حیث صلاحیت محلی هر چند ماده 12 ق حمایت خانواده مقرر نموده  «  در دعاوي و امور خانوادگي مربوط به زوجين،زوجه مي توانددر دادگاه محل اقامت خوانده يا محل سكونت خوداقامه دعوي كند مگر در موردي كه خواسته، مطالبه مهريه غيرمنقول باشد»

ولی مستنبط از برخی نظریات مشورتی ، صلاحیت دادگاه خانواده محل سکونت زوجه در دعاوی مربوط به زوجین است و در دعوی مطالبه نفقه فرزند، طبق قواعد عمومی صلاحیت ، دادگاه خانواده محل اقامت خوانده  صالح میباشد .

استعلام - در مواردی که موضوع دعوی اثبات نکاح است و یا دعوی مربوط به زوجین سابق است؛ مانند آن که زوجه دعوای جهیزیه را بعد از طلاق مطرح میکند و همچنین در زمانی که زوجه دعوای نفقه فرزند را مطرح می کند، آیا طبق ماده ۱۲ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ زوجه میتواند در محل سکونت خود اقامه دعوا نماید؟

پاسخ- امتیاز قانونی مذکور در ماده ۱۲ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ مبنی بر اجازه طرح دعوا توسط زوجه در دعاوی و امور خانوادگی مربوط به زوجین در دادگاه محل سکونت زوجه به جز مطالبه مهریه غیر منقول)، استثنایی وارد بر اصل طرح دعوا در محل اقامت خوانده موضوع ماده ۱۱ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹ است؛ لذا در تفسیر این ماده باید به قدر متیقن اكتفاء نمود. بنابراین امتیاز مذکور که صرفاً مربوط به دعاوی میان زوجین است شامل دعوای مطالبه نفقه فرزند از سوی مادر به طرفیت پدر و دعوای اثبات زوجیت و همچنین دعاوی بعدی زوجین مطلقه نمی گردد.