چک و نکات مهمی درباره آن
صادر کننده در هنگام صدور همواره به دنبال این است که کمترین امکان رجوع به وی وجود داشته باشد، به عبارتی دیگر در نظر دارد چکی را صادر کند که علاوه بر مسئولیت حقوقی مسئولیت کیفری برای وی در پی نداشته باشد.
در مقابل دارنده به دنبال این است چکی را دریافت کند که علاوه بر اینکه واجد وصف کیفری می‌باشد، مسئولین متعددی نیز برای مراجعه نسبت به وصول وجه آن وجود داشته باشد مانند ضمانت شخصی به عنوان ضامن.
بنابراین دارنده به منظور رسیدن به این اهداف می بایستی به نکات ذیل توجه کند:
1- دارنده باید توجه داشته باشد چکی که دریافت می کند همواره دارای یک تاریخ باشد.
بعضاً دیده می شود صادر کننده در امضای خود تاریخ درج می کند و می گوید که تاریخ جزء امضای من است، اما دارنده باید بداند که چنین چکی را قبول نکند زیرا چکی که دارای دو تاریخ باشد نشانگر این امر است که پرداخت وعده دار می باشد که در این صورت امکان تعقیب کیفری وجود نخواهد داشت، مگر اینکه تاریخ درج شده در امضا با تاریخ سررسید چک یکی باشد.
2- دارنده از دریافت چکی که در آن پرداخت وجه چک مشروط به تحقق شرطی شده است، خودداری کند زیرا در این صورت امکان تعقیب کیفری ممکن نیست .
3- دارنده سند می بایستی تا جائی که امکان دارد، سند در وجه حامل از صادرکننده دریافت کند.
زیرا دراینصورت وی به صرف قبض و اقباض می تواند چک را منتقل کند بی آنکه مجبور شود ظهر چک را امضاء نماید، البته انتقال چنین سند تجاری با امضای دارنده نیز ممکن می باشد اما در این صورت منتقل الیه یا همان دارنده آخری در صورت عدم پرداخت وجه حق رجوع به وی را نیز خواهد داشت.
4- با توجه به اینکه مسئولیت صادرکننده و سایر امضاء کنندگان سند تجاری به موجب قانون تضامنی می باشد لذا بهتر است دارنده در هنگام طرح دعوا علیه مسئولین پرداخت سند ، دادخواست خود را علیه تمامی آنها تقدیم نماید.
زیرا دراین صورت علاوه بر پرداخت یک هزینه دادرسی احتمال وصول طلبش به واسطه مسئولینی که برای پرداخت وجود دارد، بیشتر خواهد بود.
در غیر این صورت و در حالتی که فقط بعضی از امضا کندگان را طرف دعوا قرار دهد، با عدم تادیه وجه از طرف آنها وی ناگزیر می باشد مجددا دادخواستی به طرفیت سایر مسئولینی که طرف دعوا قرار نداده است با صرف وقت بسیار و هزینه دادرسی مجدد بدهد، که خود از موجبات اشتغال ذمه بیهوده و مضر دادگستری می باشد.
5- دارنده برای آنکه بتواند به طور کامل از مزایای بند فوق استفاده نماید می بایست، مهلت هایی را در مسیر مطالبه وجه چک رعایت نماید تا بدین ترتیب حق رجوع وی به تمامی مسئولین پرداخت وجه چک وجود داشته باشد.
کهن‌ترین شکل بانکداری مربوط به دوران هخامنشیان و در میانرودان (بخشی از ایران آن زمان) است که در آنجا یهودیان عهده‌دار امور بانکداری بوده‌اند.
مدارکی از این ناحیه به دست آمده‌است که کاملاً حکم چک را دارند. واژهٔ «بانک» نیز در آن زمان به کار می‌رفته‌است و واژهٔ «چک» نیز از آن روزگار تا به امروز باقی‌مانده‌است.
در نوشته‌های ساسانیان در قرن سوم میلادی به زبان پهلوی به واژهٔ چک برمی‌خوریم و همین واژه از ایران به دیگر نقاط جهان راه یافته‌است و در شاهنامه فردوسی از واژه چک استفاده شده است